|
Ἀστερίου δὲ ἄπαιδος
ἀποθανόντος Μίνως
βασι-
λεύειν
θέλων Κρήτης ἐκωλύετο.
φήσας δὲ παρὰ
θεῶν
τὴν
βασιλείαν
εἰληφέναι, τοῦ
πιστευθῆναι
χάριν ἔφη,
ὅ τι ἂν
εὔξηται,
γενέσθαι. καὶ Ποσειδῶνι
θύων
ηὔξατο
ταῦρον
ἀναφανῆναι ἐκ
τῶν βυθῶν,
καταθύσειν
ὑποσχό-
μενος
τὸν φανέντα.
τοῦ δὲ
Ποσειδῶνος
ταῦρον ἀν-
έντος αὐτῷ
διαπρεπῆ τὴν
βασιλείαν
παρέλαβε, τὸν
δὲ
ταῦρον
εἰς τὰ
βουκόλια
πέμψας ἔθυσεν
ἕτερον. θαλασσο-
κρατήσας
δὲ πρῶτος
πασῶν τῶν
νήσων σχεδὸν
ἐπ-
ῆρξεν.
ὀργισθεὶς δὲ
αὐτῷ Ποσειδῶν
ὅτι μὴ
κατέθυσε
τὸν
ταῦρον, τοῦτον
μὲν ἐξηγρίωσε,
Πασιφάην
δὲ
ἐλθεῖν
εἰς
ἐπιθυμίαν
αὐτοῦ
παρεσκεύασεν.
ἡ δὲ ἐρασθεῖσα
τοῦ
ταύρου συνεργὸν λαμβάνει Δαίδαλον, ὃς ἦν ἀρχι-
τέκτων,
πεφευγὼς ἐξ Ἀθηνῶν
ἐπὶ
φόνῳ. οὗτος
ξυλί-
νην
βοῦν ἐπὶ
τροχῶν
κατασκευάσας,
καὶ ταύτην βαλὼν
κοιλάνας
ἔνδοθεν,
ἐκδείρας τε
βοῦν τὴν δορὰν
περι-
έρραψε,
καὶ θεὶς ἐν
ᾧπερ εἴθιστο ὁ
ταῦρος λειμῶνι
βόσκεσθαι,
τὴν Πασιφάην
ἐνεβίβασεν.
ἐλθὼν δὲ ὁ
ταῦρος ὡς ἀληθινῇ
βοῒ συνῆλθεν. ἡ δὲ
Ἀστέριον
ἐγέννησε
τὸν
κληθέντα
Μινώταυρον. οὗτος εἶχε
ταύ-
ρου
πρόσωπον, τὰ
δὲ λοιπὰ
ἀνδρός· Μίνως
δὲ ἐν τῷ
λαβυρίνθῳ
κατά τινας
χρησμοὺς
κατακλείσας
αὐτὸν
ἐφύλαττεν.
ἦν δὲ ὁ
λαβύρινθος, ὃν
Δαίδαλος
κατεσκεύ-
ασεν,
οἴκημα
καμπαῖς
πολυπλόκοις
πλανῶν τὴν ἔξοδον.
|
