πρὸ τοῦ ... παραγενέσθαι:
Infinitiu substantivat i precedit de preposició: fa funció de Complement
Circumstancial de Temps.
Ἀμφιτρύωνι:
Datiu complement de ὅμοιος (el
determina).
φιλοφρονουμένην:
Participi predicatiu.
εἰπούσης:
Genitiu Absolut; cal sobreentendre αὐτῆς, o
bé -explícitament: τῆς
Ἀλκμήνης.
μιᾷ νυκτὶ:
Datiu temporal: "d'una sola nit".
τοῦ δὲ
παιδὸς ὄντος: Es
refereix a Hèracles.
ἑκατέραις
ταῖς χερσὶν:
"Cadascuna amb una mà".
ὁπότερος:
Introdueix una Interrogativa indirecta.
ἐδιδάχθη δὲ
Ἡρακλῆς
ἁρματηλατεῖν: El
verb διδάσκω
regeix doble acusatiu: de persona i de cosa; per això és possible un infinitiu
(acusatiu de cosa) al costat d'una forma passiva.
"Hèracles havia estat instruït per Amfitrió en el maneig del carro".
πληγεὶς: de
πλήσσω, passiu. Referit a
Orfeu.
ὀργισθεὶς:
Referit a Hèracles.
λέγοντος ...
(τοῦτον) ἀθῷον
εἶναι, ὃς ... τὸν
χειρῶν ἀδίκων
κατάρξαντα:
Participi atributiu, regeix Gn: "iniciar una baralla injusta, sense cap
motiu".
μὴ: Completiva depenent de verb de temor.